Fietsen langs Hadrians Wall

We fietsen national cycleway route 72 van Carlisle naar Newcastle langs de Hadrians Wall. Een fietstocht door Noord-Engeland langs heuvels met schapen, kolkende rivieren en veel overblijfselen van de Romeinse grens die hier ooit was. Een leuke route voor kinderen vanwege de rustige wegen (veel fietspaden), korte dagafstanden en de aanreis per boot.  De vele Romeinse resten en musea geven een goed beeld van hoe het hier vroeger was. De muur spreekt bij kinderen tot de verbeelding. Fosse wijst elke muur enthousiast aan vanuit zijn aanhangfiets. Kijk Mam, dat is de echte hè! De Hardrians! 

We komen per trein aan in een zonnig en warm Carlisle vanuit het noorden van Schotland. Bij het station pikken we de routebordjes van de 72 makkelijk op. Door een park fietsen we Carlisle gemakkelijk uit. We komen langs een kasteel met een muur met kantelen. Dat zal ‘m wel zijn, de muur! Over kleine paadjes fietsen we verder de stad uit. Na de snelweg gaat het verder over landweggetjes met hagen en muren. Typisch Engelse weggetjes die alle kanten op slingeren en draaien, zodat je niet meer weet waar je heen gaat. We passeren landhuizen, dorpjes met echte cottages en kinderen in schooluniformen. Het is rustig fietsen, maar we rijden wel enorm om. Af en toe is het flink klimmen. In Brampton eten we een ijsje op een stoepje. We genieten van het laatste zonnetje. Vanuit het zuiden komt een front opzetten. De laatste klimmetjes van de dag vallen niet mee. Steil!!! We komen langs Lanercost Priory. Een groot kloostercomplex met een tearoom en je kunt er zelfs overnachten. Een prachtige plek, maar we hebben geen tijd om rond te kijken en fietsen door naar de camping. In Banks is een super simpele camping. Een toilet, een kraan en een veldje tussen de weilanden, meer is het niet. Bij het koude water frissen we ons op, terwijl de tent droogt in de wind. Precies als het eten klaar is begint het met regenen.

Het is een koude natte en winderige nacht. Ik denk dat we op het koudste plekje van Engeland slapen. De hele nacht heeft de regen en de wind tegen de tent gebeukt. Hij staat niet handig voor de wind en krijgt de volle lading. En het blijft regenen, 36 uur lang. Het koudefront trekt langzaam over ons heen. We moeten weg hier, opzoek naar een warmere plek. We pakken alles in en hijsen ons in regenpak en handschoenen. Dan ontpopt zich het voordeel van fietsen met een kleuter. Fosse is dol op plassen en nattigheid! Terwijl wij wat chagrijnig op onze fiets zitten in de regen en 8 graden is hij aan het zingen. Hij wil het liefst door de diepste plassen sjezen, zodat het lekker hoog opspat! Beekjes stromen woest, schapen mekkeren triest en koeien staan in groepjes bij elkaar te kleumen. Op de steile hellinkjes helpt Fosse duwen. In Gilsland is een tearoom. Its a bad morning, zegt de man terwijl hij de deur voor ons openhoudt naar de gezellige huiskamer, met kachel en speelgoed. We knappen wat op van een warme chocolademelk, maar daarna moeten we weer de regen in. In Once Brewed kloppen we aan bij de jeugdherberg. Officieel mag je pas om 4 uur naar binnen, maar de waard strijkt over zijn hart als wij als verzopen katten binnenkomen. We krijgen een eigen kamertje met daarnaast een keukentje. Alles wordt uitgehangen om te drogen. Hier vlakbij is van alles te zien van de Hardrians Wall maar we hebben de moed niet meer om naar buiten te gaan. Wel zetten we nog de vijf stappen naar het bezoekerscentrum aan de overkant. Daar hebben ze veel informatie over Romeinen. Fosse bouwt een echte Hadrians van lego en wij kijken naar een informatiefilm met mooie luchtbeelden. We delen we jeugdherberg met een schoolklas. ’s Avonds verteld een Barbaar de klas alles over de Romeinen. Hij heeft een hele lading attributen bij zich: helmen, schilden zwaarden en pijl en boog. Met veel misbaar verteld hij over vroeger en de kinderen (inclusief Fosse) zitten gebiologeerd te luisteren, terwijl hij zwaait met een zwaard.

’s Ochtend regent het nog steeds. Zonder bepakking fietsen we eerst een klein stukje naar het noorden. We lopen het weiland in richting Steel Rigg. En daar is ie! De echte Hadrians Wall met een afdruk van een wachttoren. Het is een zompige toestand als we over het muurtje voor de schapen klimmen. De muur is hier gebouwd op een steile rug in het landschap. We klimmen omhoog en lopen langs de muur. De Romeinen kozen een slimme plek voor hun grens, boven heb je goed overzicht. Halfsteens verband constateert Fosse als hij de muur beter bekijkt. Hij weet van de lego dat muren dan het sterkst worden.

Na een korte wandeling gaan we met bepakking verder naar Vindolanda, een paar kilometer verder op. Een museum met opgravingen van een fort en een romantische tearoom met in de tuin een nagebouwd Romeins tempeltje. Door een grote maquette en plaatjes van hoe het vroeger was snapt ook Fosse dat we naar meer kijken dan een hoop stenen. Na Vindolanda bedwingen we de top van de route. De zon gaat schijnen en we hebben een heerlijke afdaling over een heuvelrug. Prachtig uitzicht en de eerste zonnestralen die het landschap beschijnen. Langs koolzaadvelden en een kolkende Tyne vlak naast onze banden rijden we verder naar Hexham. In Ovingham vinden we een kleine camping met een veldje en fijne afdakjes met picknickbanken.

De laatste dag is het relaxt fietsen langs de Tyne, bijna allemaal over fietspaden. Het is weekend en mooi weer en de groene oevers van de Tyne zijn vol mensen. Families laten hun hond uit, wandelaars lopen over het Hadrianspad en roeiers zwoegen met z’n achten tegen de stroom op. In Newcastle drinken we koffie bij het eerste café. Alle Engelsen zijn om 11 uur ’s morgens al aan het bier  en gebakken eieren. We fietsen de stad in langs de rivier en komen zo langs het spektakel van de bruggen van Newcastle. Hoge, lage, oude, nieuwe, dubbeldeks, maar allemaal bijzonder.  De Mileniumbridge is het hoogtepunt. Een harpvormige brug (als een triomfboog), die kan omkiepen om er boten onderdoor te laten gaan. Ernaast is het Balticmuseum in een oude silo. Terwijl de één op de fietsen let voor het hippe café beneden, gaat de ander even met de lift omhoog naar het uitzichtvenster. Het laatste stukje Hadrians ligt midden tussen een industrieterrein. Een vervallen loods staat boven op de muur. We volgen de route tot aan de boot naar IJmuiden. Als we een tijdje later wegvaren zien we nog het laatste kasteel dat over zee uitkijkt.

Van dag tot dag

Dag 1: Carlisle – Banks, 37 km en met trein naar Carlisle (Campsite Quarryside, http://www.quarryside.co.uk/)

Dag 2: Banks – Once Brewed, 26 km (Youth Hostel Once Brewed, http://www.yha.org.uk/hostel/once-brewed)

Dag 3: Once Brewed – Ovingham, 46 km (High Hermitage Caravan Park, http://www.highhermitagecaravanpark.co.uk/)

Dag 4: Ovingham – New Castle – Tynemouth, 37 km en boot naar IJmuiden (DFDS Seaways)

Totaal: 146 km