Het Valsaverenche in het Nationaal park Gran Paradiso is een
mooi dal, bijna te mooi. We verkennen het dal voor de eerste keer samen met
onze zoon van zes jaar oud. We willen kamperen en wandelen en natuurlijk de berg
de Gran Paradiso zien. Vanaf het Valle d’Aosta rijden we over een slingerende
weg omhoog. Het is alsof we door een ansichtkaart rijden: overal sappige
weides, eindeloze sparrenbomen en een strak blauwe lucht. Dit voormalige jachtterrein
van de koning van Italië schijnt vol dieren te zitten en ergens achter die
groene bergen ligt de Gran Paradiso.
Voorlopig houden zowel het wild als de berg zich goed verstopt. Gelukkig zijn we aan het begin van het dal gestopt bij een dierenpark waar allemaal dieren uit de Alpen leefden (http://www.parc-animalier-introd.it/parc-animalier-introd2/). Nog nooit stonden we zo dichtbij een steenbok, marmotten en gemzen. Het gemis van de dieren is dus niet zo groot. De berg waarnaar dit nationaal park is genoemd willen we wel graag nog zien! Eerst kamperen we op een camping naast een ruisende waterval. De heldere lucht zorgt voor een koude nacht. Gelukkig kunnen we een kampvuurtje maken om op te warmen. Net als het vlees worden we aan één kant geroosterd. ’s Morgens rijden we naar Pont aan het eind van het dal. Vanaf hier kunnen we wandelen naar een kruis (Croce di Arolley, 2313m), maar eigenlijk naar het uitzicht op de verstopte berg.
Eerst lopen we door het bos over een makkelijk pad met
uitzicht op een waterval. Fosse heeft niet eens in de gaten dat we aan het
wandelen zijn. Hij kletst, klooit en kuiert door het bos. Eigenlijk net zolas
de Italiaanse families die ook onderweg zijn. Bij de waterval houden de bomen
op en begint het serieuze werk. Een hele reeks zigzagweggetjes leidt langs
rotswanden naar boven. Helemaal boven ons kunnen we het kruis al zien. De
bergtrappetjes gaan met hollen en stilstaan. Het ene moment zit Fosse op een
steen en roept dat hij geen stap meer zet, het volgende moment rent hij keihard
naar boven. De steile stukken lopen we met hem aan de hand. Net als hij definitief
op wil geven komt het kruis in beeld. En ook al loopt de wandeling verder
omhoog vieren we het als het behalen van een top. En naast het kruis hebben we
ook eindelijk zicht op het hele massief van de Gran Paradiso. Terwijl we
picknicken op dit alpenweitje genieten wij van het grootste uitzicht. Fosse
vindt die berg aan de overkant maar matig interessant. Hij is aan het rollen
door het gras en springt van steen naar steen. Hier is weer ruimte om te spelen
en te dollen. Na een uitgebreide picknick gaan we weer over dezelfde weg naar
beneden. Het is nu veel rustiger.
Wandeling: volgens de bordjes 1,40 uur (357m stijgen en
dalen).
Overnachten: Camping Gran
Paradiso in Valsaverenche (http://www.campinggranparadiso.it).
We hebben in deze streek meer bergwandelingen met kinderen gemaakt:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten