Midden tussen de bergen worden we wakker. De tent staat op
camping Monte Bianco La Sorgente, niet ver van de Mont Blanc tunnel. De camping bestaat uit
een groot grasveld tussen hoge bergen. Hier en daar ligt een grote steen, waar
je op kunt klauteren. Verder is er een grillhut waar we gisteravond samen met
vele Italiaanse families hebben gegeten. Onze paar worstjes vallen in het niet
bij de enorme stukken vlees die naast ons worden gebraden. We laten de tent
staan en rijden het Val Veny verder in tot La Visaille (een hutje waar je kunt
eten en drinken) voor een wandeling.
We vinden nog net een plekje vlak voorbij het hutje langs de
kant van de weg tussen alle Italiaanse auto’s (als we terugkomen is de weg
afgesloten en moeten mensen een stuk lager parkeren). Vlak bij de brug naast La Visaille gaat wandeling 17 het bos
in. Er staat 45 minuten voor. We lopen door de larix bomen over de morene van
de Ghiacciaio del Miage. De morene is een berglandschapje in het klein met spannende
paadjes, kinderklauterstukjes over rotsen en stroompjes om overheen te stappen. We klimmen
steeds hoger op de morenerug. Net als Fosse het saai dreigt te vinden komen we boven
aan bij een uitzichtpunt. Hier heb je uitzicht over het grote berglandschap: de
Aiguilles Rouges en de Aiguille Noire de Peuterey. Nu loop je verder over de
graat van de morenerug. Een spannend stuk, met links en recht hellingen. Je
loopt tussen de bomen en de rotsen. Fosse voelt zich hier een echte
bergbeklimmer. Na een laatste stukje door het bos komen we bij het groene
meertje waar wandeling 17 naar toe leidt. Een piepklein meertje met melkgroen
water. Harde modderoevers lopen steil naar beneden. Fosse wil er zo induiken,
maar ons lijkt dat vanwege die steile oevers een minder goed idee. Na een
picknick lopen we weer terug. Dat we over dezelfde weg teruggaan vindt Fosse
helemaal geen probleem. Het geeft hem vertrouwen dat het wel gaat lukken.
Camping: camping Monte Bianco La Sorgente
Geen opmerkingen:
Een reactie posten