vrijdag 21 september 2012

Huttentocht naar Rifugio Champillon


We rijden met de auto naar Plan Debat (2076m). Een haarspeldweggetje brengt ons omhoog vanaf Valpelline (vlak boven Aosta). Het lijkt of we naar de hemel zelf opstijgen! De bochten gaan eindeloos door. Als het asfalt ophoudt kunnen we de auto kwijt op een parkeerplaats en beginnen met onze wandeltocht naar de hut. Fosse (zes jaar oud) is goed voorbereid voor deze echte huttentocht. Hij heeft bergschoenen aan en een rugzak met essentiële zaken: zijn beer en de snoepjes die hij vanmorgen in Valpelline bij het dorpswinkeltje heeft uitgezocht.



Er loopt een grindweggetje naar de hut, maar wij kiezen voor het kleine paadje dwars over de alm. Het pad is niet moeilijk, maar gaat wel recht omhoog. Bij elke stap die we zetten springen er krekels weg. Ze tsjirpen en zijn geel met rode vleugeltjes. Fosse huppelt in het wuivende gras voor ons uit. De hut is al zichtbaar in de verte en dat geeft hem het vertrouwen dat het zo ver niet kan zijn. Voor de route staat 1,25 uur, maar wij zullen er wel wat langer over doen. Onderweg nemen we alle tijd om de grote rotsen die hier in het gras liggen te beklimmen en bovenop broodjes mortadella te eten. Het massief van de Grand Combin is groen met een sneeuwluifel bovenop. Om ons heen ruige bergen met hier en daar een almhut. Over een grindweggetje komen we langs almhutten voor koeien. We zien ze in de verte aankomen in een lange sliert langs de bergflank. Af en toe horen we ze protesteren als een herder ze maant door te lopen. Over een onduidelijk pad maar met de hut als baken gaan we verder. Bij het laatste heuveltje ruikt Fosse stal en rent hij vooruit.


De stevige gele stenen hut is nog niet zo oud. We krijgen een eigen kamertje met stapelbedden. Fosse is tevreden en nestelt zich in het bovenste bed. Na een stoeipartij en een bordje soep maken we ons klaar voor het tweede deel van onze tocht. Vanaf de hut kun je doorlopen naar de Col de Champillon (nog zo’n 300 meter omhoog). We doen een poging om naar de pas te klimmen, maar worden gedwarsboomd door een onwillige Fosse en een onweersbui. Net voor de bui echt losbarst zijn we weer terug in de hut. De regen roffelt op het dak. Hagelstenen springen op en natte sneeuw glijdt van het dak. Na een kop warme chocola met slagroom is de bui voorbij. We doen geen tweede poging voor de pas, maar gaan marmottenspotten in het weitje voor de hut. De hele helling stikt van de holen. Fosse loert er in, maar kan er geen marmot ontdekken. Iets verderop hobbelen er wel twee voor ons uit door het gras. Dan gaan de pootjes omhoog en strekken ze zich uit. Zij hebben ons ook gespot en verstoppen zich snel.


s’ Avonds is er spanning op de hut. De huttenwaardin belt met een naburige hut. Ze komen vannacht nog, vertelt ze ons even later. De Ultratrail de Mont Blanc is bezig, een monstertocht van honderden kilometers door de bergen die door groepjes in één ruk wordt gelopen. De koplopers zijn op weg naar onze hut. Binnen zijn twee mannen van de wedstrijd, die vanmiddag door de regen omhoog zijn geklommen, druk  alles in orde te maken voor de registratie. Buiten wordt getuurd door verrekijkers. Vlak voor we naar bed gaan zien we aan de overkant op de bergwand twee kleine witte stipjes in het donker. Terwijl lekker gaan slapen zijn zij rennend onderweg door het donker. De volgende ochtend horen we dat de eerste groep na een paar uur slaap alweer vertrokken is. De achtervolgers komen langzaam binnen druppelen. Getaande en gespierde mannen. Onder een kop koffie masseren ze hun voeten en gaan dan snel weer verder. Wij vertrekken ook weer. We wagen ons aan een laatste poging voor de pas boven ons. Door flarden van wolken en met een lichte miezerregen lopen we omhoog. Fosse kan het prima, maar is niet echt enthousiast. Vandaag is het echt nodig om hem omhoog te praten. Prestaties uit het verleden bieden geen garantie voor de toekomst! Toch staan we niet veel later op onze top: de Col de Champillon (2709m). Niks geen uitzicht vandaag. Aan de andere kant van de pas is alleen het wit van een wolk te zien. Na een foto draaien we ons om. De terugweg gaat een stuk makkelijker. Het eerst deel is het nog opletten op het pad, maar na de hut gaat Fosse weer huppelend en rennend naar beneden. We zijn trots dat we op de hele weg niet worden ingehaald door de ultrarenners.



Informatie
Rifugio Champillon ligt op 2435m, zie voor meer informatie: http://www.rifugiochampillon.it/. De wandeling vanaf Plan Debat is een makkelijke wandeling over de alm, het stuk naar de Col de Champillon is iets lastiger met wat haarspelden over het steile gedeelte. Naar boven toe wordt het weer makkelijker.
Voorafgaand aan deze tocht sliepen we een paar dagen in Valpeline op Camping Grand Combin (http://www.grandcombin.com/sito/). De camping ligt in een dal niet ver boven Aosta. De camping bestaat uit allemaal terrassen en heeft een zwembad. Toen wij er waren waren er heel veel Nederlanders.


We hebben in deze streek meer bergwandelingen met kinderen gemaakt:




Hike route 2006360 - powered by Wandermap


Geen opmerkingen:

Een reactie posten