Fietsen op Kreta en Santorini (Griekenland)

Santorini

Het is druk op de weg. Een constante stroom auto’s en vrachtwagens wurmt zich langs ons. Heuvel op heuvel af rijden we door de periferie van Hania. De hele kustweg lijkt te bestaan uit een herhaling van Minimarkets, half afgebouwde hotelcomplexen en taverna’s. Alsof het een plaat is die blijft hangen passeren we steeds weer uitstallingen met dezelfde luchtbedden, opblaaskrokodillen en zonnebrand. Overal worden huurauto’s, kamers en excursies aangeboden En op elke hoek zit een taverna met authentieke keuken van oma. De noordkust van Kreta is een grote aaneenschakeling van vakantiedorpen. Hier halen de Engelsen, Denen en Nederlanders hun zonuren op. Welkom in het vakantieparadijs! We fietsen verder naar het westen en rukken ons langzaam los uit de periferie. Bij Kolimvari is het opeens rustig. Een klein kronkelig weggetje door de olijfbomen. We kunnen de krekels horen en de olijven ruiken en zien woeste toppen in de verte. Dit is het Kreta waar we van droomden! Dit is fietsen zoals je het hoopt. Kleine weggetjes, mooi landschap, prettig stijgen. Je ruikt zelfs de olijven, weeïg maar scherp. In Kissamos zoeken we, als de tent staat, zelf ook het strand op. En na zo’n dag fietsen is het heerlijk luieren in het mooie zand en het ondiepe heldere water.

Velanos Villa's

We gaan verder langs de westkust. Het eerste deel is steil, breed en saai. Maar al snel wordt het prachtig. De weg slingert heen en weer langs de kust. Flarden bewolking om ons heen. De weg stijgt en stijgt en ook de temperatuur loopt op. We mopperen en genieten tegelijkertijd. In Kefali storten we neer bij een barretje. We gieten een frisse cola naar binnen. Het helpt een beetje. Kunnen we hier niet ergens slapen, vragen we aan de eigenaresse. En is er misschien een zwembad? Het lijkt een zinloze vraag in een armetierig dorpje als dit. Maar natuurlijk zegt de vrouw en wijst naar een mooi huis vlak boven het dorp. Ik bel wel even voor jullie! Een heel steil klimmetje volgt. Maar daarna belanden we in het paradijs! Een paar knusse huisjes liggen tegen de helling. Onder ons een privé zwembad met uitzicht op de vallei. Niet veel later dobberen we rond in het frisse water en proberen we de schapen die we horen te spotten op de berg aan de overkant.

Boot naar Chora Stafion

Als we ’s morgens ontbijten op ons terrasje voelt het al warm. We ronden een pas en dalen af richting Elos. De doorsteek naar Kandanos gaat weer op en neer. Over een rustig weggetje fietsen we tussen rotsformaties en olijfbomen. Tussen Kandamos en Paleochora is de weg vernieuwd. De nieuwe wegen zijn vaak saaier, breder en eentoniger in het stijgen. Gelukkig dalen we nu af. Net buiten Paleochora vinden we een eenvoudige camping tussen de olijfbomen. Bij een kantoortje in het dorpje kopen we kaartjes voor de boot naar Chora Staflion voor de volgende ochtend. Het komende stuk langs de zuidkust ligt er geen weg. Een klein bootje komt ’s morgens de haven binnen varen. De fietsen worden aan boord getakeld en staan tussen een zak varkens, een lading gasflessen en rugzakken. We varen langs de zuidkust over een gladde zee. In Agia Raumeli wordt de meeste vracht uitgeladen. Dit dorpje is het eindpunt van de wandeling door de beroemde Samariakloof. Wij varen door langs Loutro naar eindpunt Chora Stafion. Daar loopt de weg weer verder langs de kust en kunnen we onszelf weer in het zweet werken. Om 9 uur s’ morgens lopen de straaltjes zweet al langs mijn armen en benen. Wat een hitte en wat een rotklimmetjes! We fietsen door een kale woestenij. Droge bergen met kloven, oleanders en steeds de zee. Af en toe zitten er steile stukken tussen. De vrachtwagen achter ons haalt ons amper in. Boven op een bergrug overzien we de rest. Kale bergen met een slingerende weg erlangs. We zoeven naar beneden en staan in een mum van tijd weer op zeeniveau. Tijd voor zwemmen en ijs, morgen zullen we weer omhoog moeten…

Kourtalioti Canyon

We fietsen een kloof in, Kourtalioti Canyon. Niet die beroemde, maar op de fiets wel spectaculair. Wauw, boven ons hoge rotsen, met eronder verscholen een klein kapelletje. Na een steil stukje komen we uit op een soort kam die gemoedelijk slingert met uitzicht op de hogere bergen. Bij een kruising in Musdrouma zitten we voor een bakkertje. Onder een afdakje houden we pauze met een koude cola en vers brood. Wat wil je nog meer? Terwijl we zitten uit te hijgen komt de bakker naar buiten en geeft Foss en enorm stuk koek. Dan gaat het over haarspelden verder door het droge landschap. In de verte bergen met sneeuw! Iets verderop een cafeetje op een uitzichtpunt. Een ezel staat voor de deur geparkeerd. Dat kunnen we niet weerstaan en we zetten onze fiets ernaast. Na een verse jus dalen we verder. Eindeloos dalen met af en toe meetrappen. Ook vandaag slapen we weer op zeeniveau.

Vanaf Agli Galini kiezen we voor de weg door het binnenland. Opeens zijn de toeristen in hun kekke huurautootjes weg. Hier rijden alleen pick-ups van locals rond. Soms gevuld met een aantal schapen. Het landschap is ruig. De dorpjes zijn klein en hebben weinig te bieden. Gelukkig vinden we in Zaros een hotel.

Een patchwork van druiven en olijven ligt over de hellingen. We zijn het hoogste punt gepasseerd en rijden nu richting Iraklion. Hoe dichter we bij de stad komen hoe groter en drukker de wegen worden. We rijden over de vluchtstrook, maar die wordt ook gebruikt door vrachtwagens. Gelukkig hebben we de zwaartekracht mee. Terwijl we de stad inrijden barst er een bui los. Grote druppels spatten neer. Tot op het bot verkleumd fietsen we door, dwalend door de onbekende stad. Midden in het centrum vinden we een hotelletje. De fietsen mogen gelukkig binnen staan. ’s Middags is het onweer weggetrokken en is het weer vanouds heet. Met de bus bezoeken we Knossos.

Thira

Fietsen op Santorini

Sinds we de haven van Iraklion zijn uitgevaren schud de Prevelis hard heen en weer. De golven beuken tegen de voorkant en spatten hoog op. We hangen op de boot. Fosse wordt steeds bleker en hij is niet de enige. Als het schip na een paar uur varen zijn koers iets verlegd wordt het een stuk rustiger en zie je iedereen weer opleven. Helemaal opleven doen we als Santorini in beeld komt. Het binnenvaren van de krater, met rondom de bergen van de ontplofte vulkaan is spectaculair. Een soort natuurlijke haven. We waren voorbereid door onze reisgids, maar zijn nog steeds onder de indruk.  We raken ook onder de indruk van de weg die we naar boven moeten. Boven de aanlegplaats zien we de haarspelden lopen langs de kale helling. Dat wordt leuk zo midden op de dag naar boven fietsen in de hitte! Na aankomst gaan we eerst uitgebreid lunchen onder een afdak, om moed te verzamelen en te wachten tot het rustiger wordt. Als de grote stroom van toeristen en bevoorrading is opgelost gaan wij op pad. Na de drukte van scooters, bussen en vrachtwagens die net omhoog kropen hebben we de weg nu voor onszelf. Het is een prachtige klim, met prima stijgingspercentages. Het uitzicht op de binnenzee wordt steeds mooier. Uiteindelijk zijn we sneller dan verwacht bovenop. Daar komen we op de hoofdweg van Santorini. Helaas, dit is geen fietsfeest. De weg is druk en er wordt hard gereden. Santorini is een toeristisch eiland en alle toeristen lijken een quad te hebben gehuurd. En wat is er nu leuker dan op zo’n quad heel hard heen en weer crossen over het eiland? We vinden in Thira een leuke camping. Dat is een goede keus. Het is een relatief rustige plek met een heerlijk zwembad en vanaf hier kunnen we te voet het stadje verkennen. Dat is een stuk leuker ook al blijft het erg toeristisch. We doen er zelf vrolijk aan mee en dalen af naar zee met een kabelbaan en gaan weer omhoog per ezel. Hobbelend zitten we op een ezel die rustig achter elkaar naar boven sukkelt ondertussen nu en dan een toerist opzij duwend. ’s Avonds maken we een wandeling langs de caldera (de kraterrand). Een natuurlijke arena rond de zonsondergang. Een oooh stijgt omhoog door de arena. Een batterij camera’s staat klaar voor een uniek plaatje. De volgende ochtend is het uitgestorven in het stadje. We wandelen naar een rotspunt in zee. De tocht voert langs de rand van de caldera door kleine straatjes. Overal om ons heen witte huisjes, waarvan vele chique hotels met prachtige zwembaden. Het eiland is mooi, met een prachtig landschap, maar het is wel erg toeristisch. De volgende ochtend varen we verder naar Paros. Minder toeristisch (ook al komen er genoeg toeristen), minder spectaculair, maar een erg prettig eiland. Fietsen zou er prima kunnen, maar we vermaken ons op het strand en het dorpsplein. Dan varen we door naar Athene.

Hiervoor fietsten we dwars door de Peloponnesos.
Hierna fietsten we verder over de Peloponnesos naar Patras.

Van dag tot dag

Dag 1 Souda (aankomst nachtboot (Aneklines) vanuit Pireus/Athene) – Hania 16 km, http://www.camping-chania.gr/

Dag 2 Hania – Kissamos 42 km, http://www.campingkissamos.gr/

Dag 3 Kissamos – Kefali 43 km, http://www.velanosvillas.com/ Aanrader!!!

Dag 4 Kefali – Paleochora, camping Paleochora

Dag 5 Paleochora – Chora Sfakion ca. 3 uur per boot, http://www.xeniacrete.com/

Dag 6 Chora Sfakion – Plakias 49 km, camping Apolonia

Dag 7 Plakias – Agli Galini 46 km, http://www.agia-galini.com/nl/accommodaties/camping-no-problem

Dag 8 Agli Galini – Zaros 44 km, http://www.idi-hotel.gr/

Dag 9 Zaros – Iraklion 50 km, http://www.kronoshotel.gr/

Dag 10 Iraklion – Thira (Santorini) 18 km en 4 uur per boot (Aneklines), http://www.santorinicamping.gr/english/index.htm

Dag 11 Thira – Paros 11 km en 4,5 uur per boot (Bluestarferries) http://www.campingkoula.gr/

Dag 12 Paros – Pireus/Athene 4,5 uur per boot (Bluestarferries)

Hania

Fiets route 1887799 - powered by Bikemap