De fietstocht van
Ancona naar Bologna bestaat uit twee heel verschillende delen. Van Ancona naar
Rimini fietsen we langs de kust. Hier heeft het fietsen veel weg van flaneren.
We fietsen fluitend langs ijssalons en stranden vol parasollen. Dan steken we
het binnenland in en gaan dwars op de bergruggen van de Apennijnen richting
Bologna. Hier is het zwoegen tegen de steile hellingen of racen over de
kaarsrechte Via Emilia in de Povlakte. De Via Emilia verbindt een hele serie
leuke stadjes, die Romeinen konden er wat van! Jammer alleen dat hun wegen zo
recht zijn…
Om de drukte van
Ancona te vermijden nemen we een eerst een klein stukje de trein. Op die manier
rijden we direct over ideale fietspaden langs het strand in plaats van over
drukke wegen. Hier is het flaneren en peddelen tegelijkertijd. Het fietspad
slingert soms zelfs over het strand en de route staat prima aangegeven. Die
Italianen snappen het! Maar niet de hele kust is zo plat als een pannenkoek.
Bij Pesaro gaat de weg kronkelend omhoog over de Strada Panoramica Adriatica.
We fietsen hier door het Parco Naturale Monte San Bartolo. Velden met
zonnebloemen, bossen en in de diepte de zee. Mooi, maar natuurlijk wel klimmen.
Opeens zijn de strandgangers verdwenen en worden we veelvuldig ingehaald door racefietsers
in snelle pakken. Na deze natuurlijke hobbel komen we langzaam in de drukte van
Rimini. We fietsen tussen hotels, terrassen en strandtenten. Soms is er een
prachtig fietspad, soms rij je over de drukke straten net achter het strand. Fietsen
langs het strand in Italië is minder idyllisch dan het klinkt. De stranden zijn
hier op z’n Italiaans geprivatiseerd. Elke strandclub heeft zijn eigen afgebakende
stukje zand met bijbehorende strandtent, parasollen en ligstoelen. Gelukkig
heeft onze camping in Rimini ook een eigen stuk strand waar we legaal mogen
liggen.
Dan gaat het
vizier de andere kant op en beginnen we aan het tweede deel van onze tocht naar
Bologna. Op naar de Apennijnen! De route gaat dwars over de uitlopers van de
bergen. En de Apennijnen hebben venijnige hellingen. Echt hoog zijn ze niet,
maar wel steil. In eerste instantie kiezen we voor de rustige weggetjes door de
heuvels. De weggetjes zijn smal en steil. Ze kronkelen door een landschap met
wijngaarden en strogele velden langs de strategisch gelegen dorpjes. Veel
kastelen en thermen in dit gebied. In Castrocaro Terme genieten we van prachtig
openlucht zwembad direct naast de monumentale gebouwen. Riolo Terme klinkt
minder aantrekkelijk, maar heeft een modern zwemparadijs vlak naast de camping.
Zo kunnen we het zwoegen op de fiets afwisselen met verkoelende duiken in het
water.
Als je vanuit de
heuvels afdaalt kom je meteen in de akelig vlakke Povlakte. De stadjes die hier
liggen, zoals Cesena, Faenza en Imola, hebben stuk voor stuk een oud centrum. Het
zijn leuke Italiaanse stadjes, waar nu eens geen toeristen rondlopen, maar waar
je vooral fietsende Italianen tegen komt. Nadeel van de Povlakte is dat je al
snel terecht komt op de Via Emilia. Weliswaar een oude Romeinseweg van Rimini
naar Bologna en verder, maar Romeinen hielden van lekker recht. Die kaarsrechte weg aan de voet van de
Apennijnen is nu een weg waar auto’s en vrachtwagens overheen jakkeren in
plaats van Romeinse legers.
Onze tocht is een
constant kiezen tussen deze twee werelden. We wisselen af tussen de steile
Apennijnen waar we maar langzaam vooruit komen en de snelle en saaie Povlakte.
Via de snelle
route jakkeren we uiteindelijk dwars door Bologna. Een stad die precies past
binnen de reeks van steden langs de Via Emila, alleen wat groter. Bologna ligt
precies op de scheidslijn van Apennijnen en Povlakte. Hoog boven de stad ligt
de Santuario della Madonna di San Luca. Vanuit de stad loopt een galerij
helemaal naar de kerk die op een heuvel van de Apennijnen ligt. Een aantal
jaren geleden fietsten we hier al eens naar boven. Mijn hellingmeter bubbelde toen
vrolijk tot boven twintig procent. Vandaag kiezen we voor een afslag iets
verder en rijden over de SS64 richting Marzabotto. De weg volgt hier de rivier
de Reno en is dus makkelijker te fietsen. Vanaf Marzabotto klimmen we over
kleine steile weggetjes naar camping Ca’ le Scope. Een kleine verscholen
paradijs boven op een heuvel.
Van dag tot dag
Dag 1: Ancona –
Fano, 5 km en trein Ancona – Fano (Camping Madonna Ponte)
Dag 2: Fano –
Rimini, 71 km (Camping Italia, http://www.campingitaliarimini.it/?hl=nl-nl&sn=01_01)
Dag 3: Rimini –
Castrocaro Therme, 78 km (Hotel Rosa del Deserto, http://www.hotelrosadeldeserto.it/)
Dag 4: Castrocaro
Therme – Riolo Therme, 41 km (Camping Valverde Aquafun)
Dag 5: Riolo
Therme – Marzabotto, 90 km (Camping Ca’ le Scope, http://www.calescope.com/)
We hebben dit stuk gefietst als onderdeel van een fietstocht
van tien weken door Griekenland. Vanuit Patras namen we de boot naar Ancona.
Met de terugkeer op Camping Ca’ le
Scope zijn we weer aangekomen op ons startpunt. Het weggetje naar de camping is
zeer steil om te fietsen. Gelukkig konden wij onze bagage onderaan de klim met
de auto meegeven.
Lees hier de
verslagen over onze fietsreis over de Ionische eilanden, dwars over de Peloponnesos, Kreta en Santorini en via de noordkust van de Peloponnesos terug
van Athene naar Patras.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten