De avonturen van Claar, Joanne en Fosse: Kanoën over de Altmühl (Duitsland)

We kanoën over de Altmühl. Deze Bayrische jungle rivier stroomt door een Märklin landschap met groene heuvels, rode treinen en schattige huisjes. De rivier stroomt rustig en kronkelt alle kanten op. De oevers zijn woest en wild. Bomen liggen langs de kant, een bever voelt zich hier thuis. We kanoën een meerdaagse tocht met de familie over de zacht stromende rivier. Onder het peddelen vertel ik het verhaal van Sjakie en de Chocoladefabriek. Fosse ligt in het midden van de canadees heerlijk te soezen met zijn hoofd op een kanozak en luistert. Hij waant zich in een varend zuurtje op een chocolade rivier. Ook het water van de Altmühl is soms bruin als chocola. Als hij iets hoort vermoed hij Oempaloempa’s in het riet. Een blauwe schicht komt voorbij. Kijk een ijsvogel Fosse!

Vanmorgen twijfelden we nog of we überhaupt wel op pad zouden gaan. Vanuit het warme bed in de camper leek het buiten wel erg grauw en koud. Het is mei en er komt een lage druk gebied over Zuid-Duitsland zetten. Bij de bakker komen we toevallig Herr Eger tegen van het kanoverhuurcentrum in Solnhofen. Hij geeft de tip om na het kanoën onze auto op te halen met de trein. Dat kan hier makkelijk want parallel aan de rivier loopt een spoorbaantje. Op die manier maken we de tocht steeds drie keer, over het water, over spoor en in de auto. Elke keer zie je het gebied weer op een andere manier. Het kost wat meer tijd, maar na een koude dag buiten zitten we er ’s avonds na het kanoën wel warmpjes bij.

Tussen Solnhofen en Dollnstein varen we twee keer over een rutsch (een strromversnelling). Ons rustige gepeddel maakt plaats voor een adrenaline kick. De bagage dragen we over, maar dan gaan Joanne en Fosse samen over het speciale kanoglijbaantje. Herr Eger van het kanocentrum heeft ons precies uitgelegd hoe het moet. Recht aanvaren, peddel uit het water en dan de kano vooral lang laten doorglijden. Hij raadde af om het glijbaantje te nemen met dit weer. Toch glijden Joanne en Fosse naar de stroomversnelling. Gegil en een golf die opspat, dan varen ze triomfantelijk door. Voor Fosse is dit het hoogtepunt van de vakantie. Het glijbaantje is dè reden om volgende keer weer op kanovakantie te willen…

Tussen de groene jungle langs de rivier zien we stukjes van een ander leven: een kasteel op een heuvel, een Romeinse brug en een stuw. Zo nu en dan varen we langs een dorpje. Daar kunnen we aanleggen voor een ijsje, verse kaiserbroodjes, warme chocolademelk en een koele radler. Langs de rivier zijn kleine kampeerplekjes en grotere campings. Elke middag laten we de boot achter op zo’n plek en lopen we naar het station om onze auto op te halen. Van de jungle rond de rivier komen we weer even in de gewone wereld.

Mist hangt over het dal, het is koud, maar al peddelend krijgen we het warm. De regen maakt kleine kringetjes op het water. We zingen “row row row your boat”. Langzaam glijden we vooruit. De route is overall geweldig aangegeven. Op verschillende plekken moet je bij stuwen overdragen. Warnung! Lebensgefahr, uber 100 m. Staat er dan op een bordje langs de kant. Ook de aanlegplekken staan aangegeven, omdat je de oevers verder met rust moet laten. Bij de brug van Obereichstätt is een aanlegplaats. Onder de brug zoeken we een droog plekje uit de wind. Het brandertje snort voor een mok soep. We installeren ons in een bivakzak en met extra donsjasje aan. Nu we stil zitten wordt het koud.

De rivier is uitgestorven in het voorjaar. We komen tijdens onze driedaagse tocht slechts één andere kano tegen. Op de kant liggen honderden kano’s te wachten op het zomerseizoen. Herr Eger vertelt als hij ons en onze kano komt ophalen dat het zomers stikt van de bierboten en schoolkampen.